Η επαγγελματική στάση που προτείνεις, αγαπητέ Χάρη, αν και υψηλού ρίσκου (πολλοί μας αντιμετωπίζουν ως αναγκαίο κακό επομένως θέλουν τη φθηνότερη λύση), νομίζω ότι μεσοπρόθεσμα οδηγεί σε καλύτερα οικονομικά αποτελέσματα.

Μη ξεχνάμε ότι δουλεύουμε για να ζούμε και όχι το αντίθετο. Επομένως, πέρα από την επιστημονική μας επάρκεια καλό είναι να φροντίζουμε και το εμπορικό μέρος της δραστηριότητάς μας, άρα να κάνουμε ποιοτική δουλειά και να μαθαίνουμε να την "πουλάμε".

Σε παλιότερη περίπτωση, μου ζητήθηκε να κάνω μία μελέτη κτιρίου πολλών τετραγωνικών με μυκητοειδείς πλάκες (θυμάμαι ότι η αμοιβή της στατικής μελέτης προέκυπτε πάνω από 10.000 ευρώ), ο εργολάβος ήθελε να του υπολογίσω το ελάχιστο δυνατό πάχος των πλακών και των ενισχύσεων στις θέσεις των υποστυλωμάτων. Πράγματι το έκανα, και όταν έφτασε η ώρα να με πληρώσει βλέποντας ότι δίσταζα να του πω τιμή, με πλήρωσε με όλη την νόμιμη (τότε ελάχιστη) αμοιβή λέγοντάς μου ότι ουσιαστικά η μελέτη μου ήταν δωρεάν, αφού σε σε σχέση με την προμέλέτη που είχε, η μείωση του πάχους των πλακών κατά 7 εκατοστά, επί τα εμβαδά των πλακών των ορόφων επί το κόστος του σκυροδέματος οδήγησε σε μείωση δαπάνης για το στατικό φορέα περίπου 30.000 ευρώ.

Το παράδειγμα το παραθέτω, ώστε να δει κανείς που μπορεί να εστιάζει για να δικαιολογεί την αμοιβή του...